Historia numerologii
Od zarania dziejów spotykamy się z numerologią. Wplata się ona w naszą historię, trudno znaleźć prosty szlak, którym się rozwijała. Wszystkie informacje więc są ogólnikowe, domyślne. Jedno jest jednak pewne - symbolika liczb wywierała duży wpływ na pojmowanie świata tak teraz, jak i w przeszłości.
Pierwsze zapiski o numerologii z ok. 2500r. p.n.e. znajdujemy na terenach Sumeru na glinianych tabliczkach. Sumeryjczycy wiedzieli jednak, że ich wiedza może zaniknąć, więc wyjawili ją, mniej więcej w XI w. p.n.e., cywilizacji egipskiej, a dokładniej kapłanom, czym zapunktowali u faraona. Jednakże niektórzy uważają, ze numerologia wywodzi się bezpośrednio z Egiptu. Nie da się jednoznacznie stwierdzić miejsca narodzin, a czas jest bardzo ogólnikowy. Później ślady numerologii spotykamy np. u Babilończyków i Fenicjan, w Chinach i Indiach, a nawet u Majów i Azteków. Każda z cywilizacji wiele wniosła w jej rozwój. Ważną kolebką jednak są, już wspomniane, Chiny. Chińczycy zapoczątkowali wiedzę o energetycznej stronie wszechświata opisanej liczbami, czyli odkryli wibracje. Wierzyli, że wszystko można opisać liczbami, cały wszechświat, energię każdego ziarnka piasku i każdego człowieka.
Do Europy ta wiedza dotarła przez postać greckiego matematyka - Pitagorasa z Samos. Stworzył on wiele reguł i zasad numerologicznych, opracował kluczową technikę oraz jeden z najważniejszych systemów życia numerologia. Wiedza Pitagorasa to jedno źródło numerologii, szczególnie numerologii europejskiej (dlatego nazywamy go ojcem europejskiej i współczesnej numerologii). Drugim źródłem jest kabała, czyli tradycyjna mistyka żydowska spisana w Wedze, która nadała początek Gematrii - systemowi, upatrującego w 22 literach alfabetu tajemnego kodu Jahwe. Interpretowano nią Stary Testament, gdyż uważano, że skoro Bóg stworzył świat za pomocą słów, to słowa mają energię, pozwalającą tworzyć nasz świat.
Około V w. kościół zaczął ingerować w wiarygodność tej nauki i zamknął ją w tajemnych zakonach. Od X do XIII w. była dostępna dla wszystkich ludzi, lecz od XIV w. do niedawna znowu zniknęła - ponownie z winy kościoła. Powróciła do łask na przełomie XIX i XX w. i dziś praktykujemy ją sobie w spokoju, chociaż nadal figuruje ona jako nauka potępiana.
Do Europy ta wiedza dotarła przez postać greckiego matematyka - Pitagorasa z Samos. Stworzył on wiele reguł i zasad numerologicznych, opracował kluczową technikę oraz jeden z najważniejszych systemów życia numerologia. Wiedza Pitagorasa to jedno źródło numerologii, szczególnie numerologii europejskiej (dlatego nazywamy go ojcem europejskiej i współczesnej numerologii). Drugim źródłem jest kabała, czyli tradycyjna mistyka żydowska spisana w Wedze, która nadała początek Gematrii - systemowi, upatrującego w 22 literach alfabetu tajemnego kodu Jahwe. Interpretowano nią Stary Testament, gdyż uważano, że skoro Bóg stworzył świat za pomocą słów, to słowa mają energię, pozwalającą tworzyć nasz świat.
Około V w. kościół zaczął ingerować w wiarygodność tej nauki i zamknął ją w tajemnych zakonach. Od X do XIII w. była dostępna dla wszystkich ludzi, lecz od XIV w. do niedawna znowu zniknęła - ponownie z winy kościoła. Powróciła do łask na przełomie XIX i XX w. i dziś praktykujemy ją sobie w spokoju, chociaż nadal figuruje ona jako nauka potępiana.